Język wykorzystywany do tworzenia i prezentowania stron internetowych. Jest rozwinięciem języka HTML 4 i jego XML-owej odmiany, opracowywane w ramach prac grupy roboczej WHATWG (Web Hypertext Application Technology Working Group) i W3C.

Jest to konkurencyjna specyfikacja w stosunku do specyfikacji XHTML 2, której rozwój został porzucony 2 lipca 2009 roku – wsparcie wszystkich środowisk i producentów przeglądarek ukierunkowane jest na HTML 5. Nazwę można zapisywać jako HTML 5 – jako wersję lub HTML5 – jako nazwę. Prace nad specyfikacją zostały ukończone w 2014 roku – 28 października został oficjalnie wydany jako rekomendacja W3C. Dwa lata później – 1 listopada 2016 roku – została wydana wersja HTML 5.1 jako oficjalna rekomendacja W3C. Został wówczas także zaprezentowany szkic standardu HTML 5.2.

Główna różnica pomiędzy HTML 5 a XHTML 2 polega na tym, że HTML 5 jest pisane z myślą o kompatybilności wstecznej, podczas gdy XHTML 2 zrywało z kompatybilnością.

HTML5 poza dodaniem nowych elementów, usprawniających tworzenie serwisów i aplikacji internetowych, doprecyzowuje wiele niejasności w specyfikacji HTML 4, dotyczących przede wszystkim sposobu obsługi błędów. Niejasności co do sposobu, w jaki przeglądarki powinny obsługiwać błędy w kodzie HTML są jedną z podstawowych przyczyn, dla której wiele serwisów internetowych, napisanych z naruszeniem specyfikacji, w różnych przeglądarkach działa w inny sposób – w niektórych działając, w innych nie. Dzięki HTML-owi 5 obsługa błędów ma być ta sama we wszystkich przeglądarkach, czyli zły element będzie działać w każdej przeglądarce albo żadnej.

HTML5 także stawia na semantykę. Element <div> traci na znaczeniu na rzecz <header> <main> <article> <aside> <footer> <nav>, a dodane zostają m.in. <canvas> <figure> <details> <summary>. Element <span> ma być mniej używany na rzecz <mark> <output> <var> <u> <s> (ostatnie dwa znaczniki były w HTML4 przestarzałe – deprecated).

Grupa pracująca nad HTML5 przyjęła inny sposób myślenia. Na przykład podkreślenie i przekreślenie podczas tworzenia HTML 4 uznano za elementy czysto prezentacyjne i przestarzałe – miały zostać usunięte w HTML5. Nawet kursywę i pogrubienie często próbowano zastąpić emfazą. W myśl tego nowe znaczniki liniowe nie powinny powstać. Gdyby sposób myślenia W3C się nie zmienił, nie powstałoby też kilka innych znaczników np. <progress>

HTML5 wysyłany jako XML to XHTML5.